Lęk wysokości

Oczywiście, strach wysokości, każdy ma składnik instynktu samozachowawczego. Tutaj pojawia się tylko w wielu strach przed wzrostemfobia. Acrophobia występuje u prawie 5% światowej populacji. Wiele osób nie może nawet od lat domyślać się, że mają lęk wysokości, ale warto, aby osoba znalazła się na dachu wieżowca lub wspięła się na wysoką górę, a wtedy fobia daje o sobie znać.

Bardzo często akrofobia idzie w parze z aerofobią, czyli lęk przed lataniem, kiedy osobaodczuwa silny dyskomfort podczas przebywania na pokładzie samolotu lub helikoptera. Ale niekoniecznie. Człowiek może normalnie czuć się w samolocie na wysokości kilku tysięcy metrów i jednocześnie doświadczać strachu przed paniką stojąc na stołku.

Objawy akrofobii są: duszność, pocenie się, zawroty głowy, suchość w jamie ustnej lub odwrotnie, zwiększone wydzielanie śliny, przyspieszone bicie serca, niższa temperatura ciała, skutkujące zimnymi kończynami, ponadto osoba nie może mówić i myśleć logicznie. Pierwszą reakcją jest złapanie czegoś z martwym uściskiem.

Psychologowie podzielają lęk wysokości dwa podgatunki: strach przed utratą kontroli i skakaniem z wysokości oraz strach przed utratą równowagi i upadkiem.

Acrophobia może wystąpić u ludzi nawet kiedy stoi absolutnie na ziemi. W tym przypadku wystarczy spojrzeć na kogoś,który znajduje się na znacznej wysokości, niezależnie od tego, czy jest to elektryk na słupie wysokiego napięcia lub dziecko na dachu domu. Osoba cierpiąca na akrofobię podświadomie łączy się z tym, kogo widzi, a to już wywołuje u niego silny dyskomfort.

Jest kilka przyczyny akrofobii. Przede wszystkim jest to słaby aparat przedsionkowy. Osobom trudno jest poruszać się na wysokości, ponieważ zmienia się równowaga ciała, szacunek odległości jest zniekształcony. Ponadto lęk wysokości został odziedziczony po naszych przodkach jako instynkt samozachowawczy. A ostatnią rzeczą, która jest najczęściej przyczyną akrofobii, jest uraz związany z wysokością. Osoba może nawet o tym nie pamiętać, zwłaszcza jeśli upadek z wysokości nastąpił we wczesnym dzieciństwie. Dla wielu osób, aby rozwinąć lęk wysokości, wystarczyło spaść z łóżeczka w niemowlęctwie lub spaść z drzewa w przedszkolu. Pamięć, że wysokość zawsze podąża za bólem rozwija się w obsesyjną fobię.

Co robić tym, którzy okazywali strach wysokości? Nie możesz całe życie ukryć się przed swoim strachem, unikając wielu radości życia związanych z wysokością.

Psychologowie twierdzą, że tak jak każda fobia, lęk wysokości można leczyć. Istnieje wiele technik związanych z tym, jakaby pokonać akrofobię, otwarto nawet specjalistyczne kliniki, które pomagają ludziom pozbyć się tego zaburzenia. Ale mając siłę woli i wielkie pragnienie, możesz sam walczyć z tym problemem. Przede wszystkim należy zrozumieć, że jest to konieczne dla ciebie, a nie dla kogoś.

Najprostszy sposób na pozbycie się strachu - stawić mu czoła twarzą w twarz. Najpierw przeprowadź eksperyment mentalny: wyobraź sobie, że skaczesz ze spadochronem, wspinasz się na szczyt lub wychodzisz na balkon drapacza chmur. Psychicznie przekraczaj swój strach i spróbuj go doprowadzić do końca.

Następnym krokiem jest działanie. Głównym warunkiem takiej terapii jest bezpieczeństwo. Nie wspinaj się na skale bez ubezpieczenia lub natychmiastskakać ze spadochronem bez instruktora. Zacznij mały, spróbuj myśleć pozytywnie i upewnij się, że nic nie grozi Ci wcale. Stopniowo zwiększaj wysokość, na którą możesz się wspiąć.

Bardzo ważną rolę w leczeniu akrofobii odgrywają wsparcie psychologiczne. Jeśli ktoś jest blisko ciebie, poczujesz się pewniej i spokojniej. Odegra swoją rolę i pragnienie udowodnienia nie tylko sobie, że możesz zrobić wszystko.

Jeśli niezależne próby przezwyciężenia lęku wysokości nie przyniosą pożądanego rezultatu, najprawdopodobniej przyczyną lęku jest twoje dzieciństwo. Coś, co spowodowało rozwójakrofobia. W takim przypadku najlepiej skontaktować się z psychologiem. Ekspert pomoże znaleźć przyczynę lęku, a znając przyczynę łatwiej będzie poradzić sobie z samą fobią.