Komunikacja emocjonalna

Niektóre łączą komunikację wyłącznie z mową, ale jest to niewłaściwe podejście: osoba zaczyna komunikować się na długo zanim pozna spójną mowę. Dlatego możemy warunkowo wyróżnić dwa rodzaje komunikacji: komunikację werbalną i emocjonalną.

Potrzeba komunikacji z dzieckiem pojawia się w wieku około jednego do dwóch miesięcy, na długo przed rozpoczęciem nauki mowy. Od pierwszych miesięcy życia dziecko zaczyna korzystać z komunikacji emocjonalnej, podczas gdy werbalny język komunikacji zaczyna się rozwijać w wieku około roku.

Komunikacja emocjonalna jest komunikacja poprzez mimikę twarzy, gesty, postawy, intonacje. W dzieciństwiebezpośredni kontakt emocjonalny z matką dziecka (kontakt fizyczny, ton głosu, skierowana do uśmiechu dziecka, i tak dalej. n.) jest bardzo ważne, ponieważ pomaga nawiązać silną więź między matką a dzieckiem.

Zadaniem matki (lub innej bliskiej osoby, która dba o dziecko) - w miarę możliwości zaspakajać jego potrzebę emocjonalnej komunikacji. Bezpośrednia komunikacja emocjonalna dajeradosny nastrój dziecka, zwiększa jego aktywność. Ponadto komunikacja emocjonalna stanowi podstawę rozwoju percepcji, myślenia i mowy dziecka.

Z biegiem czasu dziecko uczy się mowy, ale tonie oznacza, że ​​nadszedł czas, aby pożegnać się na zawsze z komunikacją emocjonalną. W kontekście komunikacji między dorosłymi często wiąże się z nią komunikacja emocjonalna Ten rodzaj komunikacji, w którym wiodącym procesem komunikacji jest wymiana informacji emocjonalnych.

Zasadniczo nie jest to sprzeczne z tym, co zostało powiedziane powyżej: w wymianie emocjonalnej ważną rolę odgrywają niewerbalne środki komunikacji (mimika twarzy, gesty, postawy, intonacje).

Komunikacja emocjonalna w tym przypadku składa się z ich trzy główne elementy: kognitywny, subiektywny i ekspresyjny. Pod pojęciem kognitywnym mają na myślipostrzeganie uczuć i emocji przez partnerów komunikacyjnych. Aspekt subiektywny to doświadczenia wynikające z relacji międzyludzkich. Aspekt ekspresyjny - ekspresja emocji w stosunku do partnera w komunikacji (zarówno werbalnej, jak i niewerbalnej).

Czasami komunikacja emocjonalna jest przedstawiana jakojakiś sposób manipulowania ludźmi. Niektórzy ludzie używają tego rodzaju komunikacji, aby manipulować innymi. Jak już powiedzieliśmy, tego rodzaju komunikacja służy przede wszystkim wymianie emocji, w tym poprzez mimikę twarzy i gesty. Jeśli jednak możesz wyrażać emocje za pomocą gestu lub wyrazu twarzy, możliwe jest również przeciwieństwo: Użyj wyrazu twarzy lub gestu, aby stworzyć wrażenie, że doświadczasz pewnych emocji. To jest manipulacja.

Jak nie dać się złapać na tym haczyku w emocjonalnej komunikacji? Dla poznania i zrozumienia zarówno obcych, jak i ich własnych emocji, odpowiada tzw. Intelekt emocjonalny. Im wyższy poziom inteligencji emocjonalnej danej osoby, tym mniej prawdopodobne, że zostanie ona zakreślona wokół palca z komunikacją emocjonalną.

Aby nie stać się ofiarą manipulatora, potrzebujesz więcejuwaga na język ciała rozmówcy. Faktem jest, że niektóre reakcje fizjologiczne, którym towarzyszą emocje, zwykle nie mogą tłumić (przynajmniej natychmiastowo) ani symulować. Należą do nich na przykład reakcja uczniów, częstotliwość oddychania i puls, i tak dalej należy zwrócić uwagę nie tylko na gesty i mimikę twarzy, które dana osoba może świadomie wykorzystywać, ale także na sygnały, które są praktycznie poza kontrolą.

Tak więc emocjonalna komunikacja jest najważniejsza w niemowlęctwie, ale nawet po opanowaniu mowy nadal trwa odgrywają ważną rolę w naszym związku z otaczającymi ludźmi.