Attention Deficit Hyperactivity Disorder

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) odnosi się do zaburzeń osobowości neurologicznych i zwykle rozpoczyna się w młodym wieku. Typowe objawy ADHD - nadpobudliwość, trudności z koncentracją, słabo kontrolowana impulsywność.

Pomimo faktu, że ADHD jest zawarty w ICD-10 (klasa V, zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania), wciąż istnieją spory wokół tego zespołu: Niektórzy lekarze, nauczyciele, politycy, rodzice i media wątpią w istnienie ADHD. W chwili obecnej nie ma jednoznacznych kryteriów diagnostycznych i metod oceny objawów choroby.

ADHD występuje częściej u chłopców niż u dziewcząt. Rozpoznanie ADHD może rozpocząć się w późnym wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym. Wynika to z faktu, że do diagnozykonieczna jest ocena zachowania dziecka w co najmniej dwóch różnych warunkach, na przykład w domu iw przedszkolu (szkole). Objawy ADHD mogą nie objawiać się stale, ale od czasu do czasu.

Są dwa główne kryteria diagnostyczne dla ADHD (już wspomnieliśmy o nich na początku artykułu): nieuwaga i nadpobudliwość i impulsywność. Dla każdego kryterium jest dziewięć symptomów, przynajmniej sześć z nich musi być obecnych, aby zdiagnozować dziecko. W takim przypadku objawy należy wyrazić dość jasno i utrzymywać przez co najmniej sześć miesięcy.

Pomimo faktu, że ADHD jest uważany za zespół "dziecka", występuje u dorosłych. Jednak zespół nie rozwija się w wieku dorosłym, ale pozostaje z dzieciństwa. Jeśli u dorosłego zdiagnozowano ADHD, to jestoznacza, że ​​problem nie został ujawniony w dzieciństwie. W wieku dorosłym ADHD może prowadzić do problemów w nauce i pracy, organizacji przestrzeni wokół siebie, relacji międzyludzkich.

Ponieważ status ADHD jest raczej wątpliwy, a dokładne powody jego występowania są wciąż niejasne, podejścia do leczenia zespołu w różnych krajach różnią się. Jednak większość specjalistów preferuje zintegrowane podejście łączące kilka metod psychokorekcyjnych. Optymalna kombinacja dobierana jest indywidualnie w każdym przypadku.

Jako adiuwant w leczeniu ADHD można stosować leki - psychostymulanty i nootropy (psychostymulatory są tradycyjnie bardziej popularne naZachód, narkotyki nootropowe - w WNP). Jednak nie ma dowodów na skuteczność takiego leczenia, ponadto przyjmowanie środków psychostymulujących może raczej zaszkodzić dziecku, niż przynieść mu jakąkolwiek korzyść.

Dlatego Kiedy tylko jest to możliwe, starają się leczyć ADHD metodami psycho-korekcji, tylko w leczeniu uzależnień od narkotykówskrajne przypadki. ADHD uważa się za uporczywy i przewlekły zespół, którego nie można całkowicie wyleczyć, ale realistycznym jest zrekompensowanie naruszeń i pomoc dzieciom nadpobudliwym w pełnym wykorzystaniu ich życia.

Co możemy powiedzieć na zakończenie? Nie spiesz się, aby narzucać impulsywnemu, nadpobudliwemu, łatwowiernemu dziecku etykietę nieludzkiej i leniwej leniwej osoby. Attention Deficit Hyperactivity Disorderpowoduje niedogodności nie tylko dla innych, ale także dla dziecka. Twoim zadaniem jako rodziców jest pomóc mu poradzić sobie z objawami tego zespołu. W przypadku leczenia farmakologicznego zaleca się, aby nie spieszyć się (i w tym przypadku samoleczenia, w ogóle nie można zrobić). Co możesz zrobić dla dziecka z ADHD?

Porozmawiaj z psychologiem, a także z rodzicami, którzy stoją przed tym samym problemem. Psycholog nauczy cię specjalnych technik,które pomogą monitorować zachowanie dziecka. Często dzieci uczą się również specjalnych technik, które pomagają im radzić sobie z problemami z nauką. Wspieraj dziecko, zwiększaj jego samoocenę, obserwuj reżim jego dnia, bądź konsekwentny w kwestiach wychowania i dyscypliny, postępuj zgodnie z radą psychologa - a wtedy najprawdopodobniej uda ci się zminimalizować przejawy ADHD.