Małe dziecko kradnie: co robić?

Jeśli dziecko kradnie, rodzice przede wszystkim trzeba ciągnąć się razem, uspokoić i starać trzeźwo spojrzeć na sytuację. Twój dwuletni dzieciak przyniósł z placu zabawczyjaś zabawka? Wtedy nie można nazwać tej kradzieży, ponieważ małe dzieci nie potrafią odróżnić "własnych" od "cudzych". Najczęściej ostry żądza posiadania przez dziecko pewnej rzeczy prowokuje go do popełnienia "kradzieży".

Na przykład jeśli dziecko naprawdę chce mieć zabawkę, a rodzice nie mogą kupić takiej zabawki dla niegonie będzie się wstydził tej zabawkiinne dziecko. Ponadto dziecko może ukraść, jeśli chce przedstawić prezent krewnym, a on nadal nie rozumie, że kradzież jest zła. W niektórych przypadkach małe dzieci kradną więcej, a następnie przyciągają uwagę, a także karą swoich prześladowców.

Jeśli dziecko kradnie w wieku przedszkolnym, toAby walczyć z tym zjawiskiem, należy stosować terminy dostępne dla dziecka. Jak już wspomniano, dzieci w wieku 2-3 lat nie są jeszcze w stanie rozróżnić "ich" od "cudzych" i nie rozumieją, dlaczego nie można przyjmować żadnej ulubionej rzeczy. Dlatego jeśli dziecko bez pozwolenia zabrało cudze zabawki, powinien spróbować go zrozumieć, jak bardzo martwi się osoba, która zgubiła skradzioną rzecz.

Jest możliwe, aby w tym celu zacytować jako przykład dla dziecka jegosam: czy będzie zadowolony, jeśli ktoś bez wymagania zabierze swojego ukochanego misia lub królika? Aby dziecko mogło poczuć, że działał źle, można mu także zaoferować, że nie zwraca tylko skradzionych dóbr, ale także przez pewien czas oddaje swoje rzeczy ofierze.

Wiele małych dzieci zaczyna kraść, kiedy zauważą, że zazwyczaj tak zapracowani rodzice po tym zaczynają zwracać na nie szczególną uwagę. I dziecko nie dba o to, żeby go karcić, karać, bo osiągnął on: Mama i tata są obok, zapomnieli o wszystkich swoich sprawach, a ich uwaga skupia się całkowicie na dziecku.

Aby pomóc dziecku poradzić sobie z tym problemem, musisz starać się zwracać na to więcej uwagi, a także w wykonywaniu wszelkich niewłaściwych działań - niezorganizować "koncert z orkiestrą", wtedy dziecko po prostu nie będzie musiało kraść, bo będzie wiedział, że w ten sposób nie zwróci na siebie uwagi.

Jeśli małe dziecko kradnie, to krzyczeć na niego, apelować do jego sumienia, etykieta "złodziej" lub "przestępca" jest bezużyteczna, a nawet szkodliwa. Dalsze niepohamowane zachowanie rodzicówmoże prowadzić do poważnych konsekwencji: dziecko mocno nauczy się, że jest złe, że "jedna droga - do więzienia" i może zacząć kraść już świadomie. W żadnym wypadku nie należy stosować kary fizycznej wobec dziecka. Pas może prowadzić tylko do tego, że dziecko będzie starało się "pracować" tak dyskretnie, jak to możliwe i nigdy nie spowiadać się na to, co zrobił.

Jeśli dziecko ukradło coś po raz pierwszy i po przeanalizowaniu sytuacji i dostępnych wyjaśnieńże nie możesz kraść, powstrzymałeś próby wzięcia kogoś innego, to zwykle nie powinieneś się martwić: dzieciak naprawdę nie rozumiał, jak zły był jego czyn. Jeśli małe dziecko nie kradnie po raz pierwszy, jest to poważny powód, aby zwrócić się do psychologa dziecięcego.

Po znalezieniu przypadku kradzieży bardzo ważne jest, aby rodzice zachowywali się właściwieaby takie przypadki nie powtórzyły się w przyszłości, aledziecko nie miało kompleksów. Nie ma więc potrzeby ciągłego omawiania obecnej sytuacji, przypominania dziecku o jego niewłaściwym zachowaniu przy każdej okazji, czy retorycznym okrzyku: "Jak mogłeś!". Nie informuj również o kradzieży: stres związany z publicznym upokorzeniem może spowodować poważne szkody dla zdrowia psychicznego dziecka.

Jeśli rodzice to podejrzewają dziecko kradnie, a następnie jedna z ściśle przestrzeganych zasadpowinna istnieć zasada zaufania: jeśli fakt kradzieży jest absolutnie pewny, nie można winić dziecka za kradzież. Lepiej dać dziecku szansę, aby przyznać się do niewłaściwego postępowania i spróbować naprawić wszystko razem. Pamiętaj, że twoja miłość pomoże ci z dzieckiem pokonać wszystkie trudności!