Po trzech jest już za późno: system Masaru Ibuki

Masaru Ibuka twierdził, że rozwój komórek mózgowych o trzy lata zakończony jest 70-80%, więc musisz "wykuwać żelazo, gdy jest gorąco" iby rozwinąć dziecko, podczas gdy jego mózg wciąż się tworzy. Dlatego należy starać się maksymalnie o wychowanie dziecka, dopóki nie ukończy trzech lat. Z powodu tej teorii jego książka w rosyjskim tłumaczeniu nazywała się "Po trzech jest za późno" (w oryginale i angielskim tłumaczeniu nazywa się "Za późno w przedszkolu").

Czterdzieści lat temu książka Masaru Ibuki "Po trzeciej już się spóźniła" tradycyjne postawy dotyczące wczesnego rozwoju dzieci do góry nogami. Zyskała oszałamiającą popularność na całym świecie (m.in.w tym w Rosji), była nawet nazywana "księgą stulecia". W przedmowie do angielskiego wydania Glenn Doman nazwała ją jedną z najważniejszych książek, jakie kiedykolwiek napisano, i stwierdził, że powinien przeczytać wszystkich rodziców żyjących w świecie.

Uważa to Masaru Ibuka wszyscy ludzie rodzą się mniej więcej tak samo (jeśli nie mają tylko fizycznej niepełnosprawności), a wszystko inne zależy wyłącznie od edukacji. Małe dziecko jest czystą rasą tabulaArkusz, na którym można narysować wszystko. Na dziecko jeszcze nie ma pojęcia „zły” i „dobry”, widzi świat takim, jaki jest naprawdę, bez sztucznego podziału na czarne i białe. To otwiera ogromne możliwości przed rodzicami, ale także nakłada na nich ogromna odpowiedzialność: unikalną zdolność dziecka do patrzenia na świat bardzo łatwe do złamania.

Masaru Ibuka też w to wierzy małe dziecko ma niewyczerpane umiejętności przetwarzania informacji - dzieci mogą nauczyć się grać, codorośli często uczą się z wielkim trudem. Nie wierzy jednak, że celem wczesnego rozwoju dziecka jest uczynienie go geniuszem (czyli jak wielu rodziców postrzega wczesny rozwój). Głównym celem wczesnego rozwoju nie jest wypchnięcie dziecka wiedzą, ale ujawnienie jego potencjału, uczynienie go inteligentnym, dobrym, zdrowym i szczęśliwym.

Według Masaru Ibuk, duże znaczenie dla wczesnego rozwoju dziecka ma środowisko. Najważniejszą rzeczą w rozwoju dziecka jest "złapać"moment "na wprowadzenie nowego doświadczenia. A kto będzie w stanie to zrobić lepiej niż rodzice, którzy są z dzieckiem z dnia na dzień? Dlatego książka "Po trzech już się spóźnia" nie jest przeznaczona dla nauczycieli i wychowawców, ale dla rodziców.

Masaru Ibuka nie podaje gotowych przepisów na szkolenia dla niemowląt - po prostu ich nie ma. Rodzice lepiej rozumieją, czego potrzebuje ich dziecko. Ale na przykład podaje kilka ogólnych wskazówek dla rodziców:

• 
  Często bierz dziecko w swoje ramiona;
• 
  Nie bój się zabrać ze sobą swojego dziecka do łóżka;
• 
  nigdy nie ignoruj ​​płaczu dziecka;
• 
  Nie rozmawiaj z dzieckiem;
• 
  lepiej rozpieszczać dziecko, niż go ignorować;
• 
  nie ignorowanie lęków dzieci - to, co dorosły wygląda jak mała rzecz, może być poważnym problemem dla dziecka;
• 
  Nie kłóć się w obecności dziecka - nawet noworodek czuje się, gdy jego rodzice są w konflikcie;
• 
  Nie denerwować się dzieckiem - nerwowość rodziców jest zaraźliwa;
• 
  wiodąca rola w wychowaniu i wychowaniu należy do matki, ale jednocześnie ojciec powinien komunikować się z dzieckiem tak często, jak to możliwe;
• 
  Im więcej dzieci w rodzinie, tym lepszy związek między nimi;
• 
  obecność dziadka i babci - doskonały bodziec do rozwoju dziecka;
• 
  konieczne jest zachęcanie do komunikacji między dziećmi;
• 
  Kłótnie z innymi dziećmi rozwijają umiejętności komunikacyjne dziecka;
• 
  nie możesz wyśmiewać swojego dziecka w obecności innych;
• 
  lepiej wychwalać dziecko, niż łajać.
  

Wiele wskazówek wydaje się nam oczywistych, ale dla Japończyków byli naprawdę rewolucyjni - ich tradycje wychowania różniły się zbytnio od systemu zaproponowanego przez Masaru Ibuka.

Oczywiście, istnieje w teorii Masaru Ibuki i kontrowersyjne kwestie. Tak więc prawie całkowicie zaprzeczył wpływowidziedziczenie umiejętności dziecka, uważając, że jego rozwój zależy wyłącznie od środowiska, a to, co uważamy za dziedziczne, jest w rzeczywistości wpływem rodziców już w procesie edukacji. Ale wielu naukowców z nim w tej chwili nie zgadza się. Ogólnie rzecz biorąc, jego system jest bardziej skoncentrowany na japońskiej mentalności, aby nie odpowiadał wszystkim europejskim dzieciom.

Jaki wniosek można wyciągnąć? Powtarzamy to, co mówimy we wszystkich artykułach na temat wczesnego rozwoju dzieci: niekoniecznie ślepo podążaj za wszystkimi punktami, możesz wybrać tylko to, co przyniesie korzyści Twojemu dziecku.