Kim są emo?

Samo słowo Emo ("Emo") pochodzi od słowa "emocjonalny"("Emotional"). Pierwotnie termin na specjalną muzykę hardcore opartą na silnych emocjach w głosie wokalisty i melodycznym, ale czasami chaotycznym lub całkowicie nieobecnym komponencie muzycznym.

Nowoczesna koncepcja "emo" ma już niewiele wspólnego z muzyką. Dziś słowo "emo" jest zwykle rozumiane jako subkultura młodzieżowa, najczęściej wyrażana przez wygląd i zachowanie jej przedstawicieli.

Emo propaguje wolność wyrażania własnych uczuć i emocji. Ich motto brzmi: "Jeśli chcesz się śmiać, śmiać się, chcesz płakać, płakać". Wyrażając otwarcie swoje emocje, emo wyrażają się.

Charakterystyczny wygląd dla przedstawicieli emokidov - emo - to ubrania w czarno-różowych odcieniach, czarne włosy i ukośne, poszarpane grzywki na pollitsa, obficie pomalowane czarnym eyelinerem, czarny lakier na paznokciach.

Także wśród dziewcząt emo lub jak są nazywaneemo-gerl (z angielskiej emo-girl) to popularne dziecięce, często zabawne, fryzury, jasne klipsy, atrybuty hello kitty. Zarówno dziewczęta, jak i faceci emo wolą nosić obcisłe dżinsy, obcisłe t-shirty, charakterystyczne trampki - furgonetki.

W swojej subkulturze emo same dzielą się na prawdziwe emo - praca (z angielskiego true - true, true) i poseurs - Emokidov, który ubiera się naśladując emo pracy, ale nie "wyznaje" swoich ideałów.

Stosunek społeczeństwa do tej młodzieżowej subkultury jest raczej negatywny. Pod względem emo udało się już wypracować szereg stereotypów. Uważa się więc, że wszyscy są chudymi, przygnębionymi i samobójczymi nastolatkami. Ciągle płaczą, przecinają żyły, nienawidzą tego świata. Sam Emo zwykle obala takie stwierdzenia.