Jak przetrwać śmierć bliskiej osoby

Kiedy umiera bliscy, wydaje się, że wżycie nigdy nie będzie szczęśliwe, twoja własna przyszłość wydaje się beznadziejna. A ponieważ we współczesnym świecie zwyczajowo "być silnym", ludzie często zachowują przy sobie smutek, starając się nie płakać publicznie. Ale to tylko pogarsza sytuację. Aby przetrwać śmierć bliskiej osoby bez poważnej traumy psychicznej, nie musisz sztucznie ograniczać się ponad miarę.

Smutek po utracie bliskiej osoby dzieli się na kilka wyraźnie określonych etapów. Aby przetrwać śmierć bliskiej osoby, musisz przejść przez wszystkie te etapy: jedyny sposób, aby nauczyć się zarządzać swoimżałować i zachować zdrowie psychiczne. Jeśli ktoś na stałe "utknie" w jednym z etapów, jest to znak, że coś jest nie tak i powinien on uzyskać profesjonalną pomoc.

Pierwszy etap (od kilku godzin do dwóch tygodni) jest odrętwieniem i szokiem. Osoba nie może jeszcze uwierzyć w stratę. Reakcja może być inna: osoba może popaść w otępienie, jakby stała się odrętwiała, lub zorganizować burzliwą aktywność, organizując pogrzeb i wspierając innych. Nie oznacza to, że w drugim przypadku łatwiej jest doświadczyć śmierci, po prostu nie zdawał sobie z tego sprawy.

W tym okresie ważne jest, aby się nie powstrzymywać. Nie powstrzymuj łez, spiesz sięproces pogrzebowy - niech wszystko pójdzie dobrze. Jeśli masz ochotę pójść za zmarłym, staraj się nie pozostawać w spokoju, poproś kogoś o pozostanie z tobą. Jeśli nie możesz uspokoić krzyku, możesz wypić kojącą nalewkę.

Po pogrzebie rozpoczyna się okres odmowy, który trwa około czterdziestu dni. Rozumiemy naszą stratę naszym umysłem, ale naszymjego podświadomość odmówiła przyjęcia go. W tym czasie ludzie mogą usłyszeć kroki zmarłego, zobaczyć go wśród przechodniów jest normalne. Cóż, jeśli w tym okresie zmarły czasami marzy. Brak snów o zmarłym, wręcz przeciwnie, może być oznaką problemów z doświadczaniem żalu. W tym okresie możesz i powinieneś porozmawiać o zmarłym. Łzy są również dobre, chyba że płaczesz przez cały dzień.

Do sześciu miesięcy trwa okres straty i bólu. W tym momencie ból toczy się falistyuwolnienie, a następnie intensyfikacja. Dzieje się tak, ponieważ staramy się przetrwać śmierć bliskiej osoby i poradzić sobie z naszym żalem, ale okazuje się to z różnym powodzeniem.

W połowie tego okresu, około trzech miesięcy po śmierci, czasami dochodzi do "niepowodzenia" spowodowanego wyczerpaniem sił, poważnym nasileniem bólu. Na tym etapie uczucia mogą wydawać się nieprzyjemne, ale jednocześnie konstruktywne:

• 
  poczucie winy (poczucie winy za to, że umarł ktoś bliski, ale ty zostałeś i nie możesz nic zmienić);
• 
  uczucie agresji wobec zmarłego (oburzasz się, ponieważ cię zostawił);
• 
  uczucie agresji wobec innych (szukanie winnych, "przekazywanie strzał" lekarzom, państwu, nawet Bogu).

Wszystkie te uczucia są normalne, jeśli nie trwają długo! Jeśli będą trwać przez krótki czas, onipomóc przetrwać śmierć bliskiej osoby, ale jeśli są opóźnione - masz problem. Zwykle w tym czasie łzy są już mniejsze, zmarły może nadal śnić, ale w inny sposób: w swoim śnie zdajesz sobie sprawę, że on jest martwy i nie jest na tym świecie.

Wtedy ból ustępuje, i Pod koniec pierwszego roku po śmierci życie stopniowo powraca do swojego kanału. W tym czasie osoba jest zwykle całkowiciezgadza się, że ukochany umarł, pozyskuje nowych znajomych. Zmarły został zapamiętany jako żywy, a nie martwy, te wspomnienia są przyjemne. W tym okresie wydaje się, że byłeś w stanie całkowicie poradzić sobie ze swoim smutkiem.

Ale W pierwszą rocznicę śmierci zwykle pojawia się nowy wybuch smutku. Ponieważ osoba wie, jak sobie z tym poradzić, już nietak silny. W tym roku można przejść wszystkie etapy od nowa, tylko w bardziej miękkiej, "wymazanej" wersji. Zwykle do końca drugiego roku musisz w pełni zaakceptować utratę bliskiej osoby. Nie oznacza to, że zapomnisz o tym - po prostu nauczysz się żyć bez niego i będziesz go lekceważyć.

Więc nie próbuj stłumić swojego smutku. Odrodzenie się od śmierci osoby blisko ciebie nie jest łatwe, ale najlepszym uzdrowicielem jest czas. Po prostu pozwól żyć dalej i znajdź ludzi, którzy będą gotowi cię wspierać.