Rozwód rodziców oczami dziecka

W różnym wieku stosunek dziecka do rozwodu rodziców jest inny. W 2-3 miesiące dzieci, oczywiście, nie rozumieją,co się dzieje, ale już czuje wielkie zmiany w rodzinie na poziomie emocjonalnym. Przecież w tym wieku mama - jego związek ze światem zewnętrznym, jeśli jest zdenerwowana i zmartwiona - dziecko też się martwi. W dzieciństwie w wieku przedszkolnym i gimnazjalnym dzieci mają skłonność do obwiniania się za to, co się dzieje: "To ja źle się zachowywałem, więc moi rodzice przestali się kochać i rozstać ze mną".

Ale niezależnie od wieku dziecka, niezgoda w rodzinie może spowodować u niego psychologiczną traumę, które w przyszłości może wzrosnąć nawet wwszelkie odchylenia lub patologie. Ponadto ważny jest nie sam akt prawny rozwodu, ale sytuacja psychologiczna panująca w rozpadającej się rodzinie. Ciągłe kłótnie i konflikty, wzajemne oskarżenia rodziców - wszystko to może mieć wpływ tylko na dziecko. Dlatego lepiej dla niego, jeśli proces rozwodu z jego rodzicami jest tak krótki, jak to możliwe.

Jeśli przyczyną rozwodu są nielegalne działania jednego z rodziców, wtedy nie może być mowy o pokojowym rozstaniui utrzymywanie przyjaznych stosunków w przyszłości. Ale w innych przypadkach, dla dobra dziecka, warto próbować rozpraszać się w sposób polubowny, bez wzajemnego "rozmazania błota".

Kiedy rodzice są całkowicie pochłonięci zbliżającym się rozwodem, rzadko myślą o uczuciach dziecka w tym okresie. Ale jeśli jesteś gotowy na to, aby dziecko zawarło wzajemne kompromisy, te zalecenia będą dla ciebie przydatne.

Jeśli kłótnia miała miejsce przed dzieckiem, to musi mieć przyzwoitą rozdzielczość. Po pierwsze, aby dziecko nie ucierpiało z powodu któregoś z rodziców, a po drugie, możesz pokazać dziecku, jak z godnością stawić czoła konfliktowi.

Okres napięcia konfliktów w rodzinie powinien być minimalny. Często para decyduje się na utrzymanie małżeństwa "ze względu na dziecko". Ale wzajemne kłótnie i kłótnie nie kończą się. Jest mało prawdopodobne, że dziecko poczuje się lepiej z tego powodu.

Zadeklaruj dziecko do rozwodu na oboje rodzicówi nie zmieniają winy na siebie nawzajembiorąc to na siebie. Rodzice powinni próbować wyjaśnić dziecku, że dobrowolnie wyjeżdżają, ponieważ nie mogą już żyć razem. Ale lepiej nie okłamywać dziecka, jakkolwiek jest małe. Kłamstwo prędzej czy później nadal będzie się unosić, a wtedy stosunek dziecka do rodziców może nie ulec zmianie na lepsze.

Ważne jest, aby dziecko to zrozumiało Nawet jeśli rodzice nie mieszkają razem, wciąż go kochająnic się nie zmienia. Dlatego, o ile to możliwe, zmiany w życiu dziecka powinny być minimalne. Dobrze, jeśli dziecko nadal widzi oboje rodziców. W tym celu rodzice będą musieli uspokoić swoje emocje i podejść do kwestii koedukacji dziecka jako relacji biznesowej. Dla dziecka nie jest pożądane uczestniczenie w materialnej stronie rozwód: podział własności, alimenty.

Dla dziecka jest niezwykle szkodliwe, gdy w trakcie rozwodu rodziców zaczynają manipulować dla własnych celów. Nie możesz zaciemnić drugiego rodzica w oczach dziecka, aby przyciągnąć go do jednej ze stron. Pamiętaj, że patrząc na rodziców, dziecko tworzy dla siebie wzór zachowania w przyszłej dorosłości.

Rodzice muszą spróbować dostać szkołę lubprzedszkola, kubki i sekcje sportowe pozostały w życiu dziecka takim samym. Rozwód rodziców i tak dla niego ogromny stres, nie trzeba go jeszcze bardziej pogarszać.

Reakcja dziecka na rozwód rodziców jest niejednoznaczna i indywidualna. Ale psychologowie wyróżniają się warunkowo trzy etapy ta reakcja:

1. Odrzucenie. W każdym smutnym lub nieprzyjemnym zdarzeniu nie chce się nawet wierzyć, dlatego dziecko nie może reagować w żaden sposób przez około 3-5 dni. Próbuje "przetrawić" informacje i podświadomie starać się uchronić przed silnym ciosem.
2. Stopniowe akceptowanie sytuacji. Ale wcześniej czy później akceptuje się fakt, co się stało. W tym czasie dziecko może zachowywać się nieprzewidywalnie: okazywać agresję, płakać lub nawet próbować korzystać z pomocy jednego z rodziców.
3. Okres żałoby. Ten etap reakcji na rozwód jest najdłuższy. Może przeciągnąć się na 7-8 miesięcy, a może na lata. W tym okresie dziecko stara się radzić sobie ze stresem, często zamyka się w sobie, traci zainteresowanie dawnymi studiami i grami.

Po rozwodzie rodzice mogą wyjść za mążwielokrotnie. Wtedy dziecko ma ojczyma lub macochę, inna rodzina może mieć inne dziecko. W tym okresie szczególnie ważne jest, aby dać dziecku maksymalną uwagę, aby wykazać wrażliwość i ostrożność.

Nie spiesz się z dzieckiem, aby przyjąć nowego małżonka, nie próbuj zmuszać go do zastąpienia własnego ojca (lub matki). Po prostu Staraj się pomóc dziecku i twojemu nowemu małżonkowi w budowaniu dobrych przyjaźni.