Guy de Maupassant "The Dust"

W jednej staranności zredukował "porządnych" mistrzów iupadła kobieta. Pyshka to przydomek dziewczyny beztroskiej, która jeździła ze szlachetnymi dżentelmenami z jedną pilnością. Zatrzymany przez niemiecki patrol, dżentelmeni popchnęli Pyshkę do niemoralnego działania, a potem, po uzyskaniu wyniku, sami go potępili.


Jedną z ulubionych technik Maupassanta jest paradoks. W "Pyshke" używa go w pełni,kontrastujące „cnotliwe” obywateli Rouen i „błędnego prostytutki baranki (wszyscy pasażerowie dyliżansu), co powoduje, że dobro i zło należy zamienić miejscami (the prostytutka jest bardziej moralne i zasadniczy” wysoki „panowie).



Nie jest to dziwne, opisując pasażerów dyliżansuwszystkie "pozytywne" postacie otrzymują negatywne oceny bezpośrednio z narracji: hurtownik wina Loiseau jest oszustem; jego żona jest skąpcem; właściciel fabryki jest chciwym hipokrytą.



Wręcz przeciwnie, Pyshka jest nagradzana najbardziej pochlebnieDefinicja: świeży, pudry, piękne czarne oczy, gęste rzęsy (choć tutaj autor, jak to popycha nas do sytuacji konfliktowej, panowie, opisuje stronę moralną, aw crumpet to dotyczy tylko jego wygląd, ani słowa o swoim zawodzie, lub o niektórych aspektach moralnych). Ta sprzeczność Maupassanta tworzy paradoks jako sytuację odsłaniającą wszystkich uczestników podróży.



Ponadto rozwój paradoksu: głodni dżentelmeni są zmuszeni rozmawiać z Pyshką, ponieważ tylko ona ma kosz z jedzeniem, który ona, bez względu na to, jak zawstydzona, dzieli się z wysokimi liczbami.



Wreszcie, konflikt, jako główna część paradoksu, bez której ontraci wszelkie znaczenie. Niemiecki oficer domaga się Pyschki (mademoiselle Elizabeth Rousse), a ona odmawia (oficer pruski). Oto jest! Patriotyzm! A potem Maupassant po mistrzowsku, na kilku stronach, opisał całą hipokryzję, podłość i tchórzostwo ludzi, którzy odziedziczyli prawo do bycia wybranymi.


Aby zakończyć historię, Maupassant rysuje równolegle z początkiem podróży, teraz każdy ma jedzenie, z wyjątkiem Pyschka, ale tylko dzielenie się nią z nią nikt, a ona ma tylko jedno - płakać.



Maupassant po mistrzowsku wykorzystuje możliwość paradoksalnej sytuacji, nieoczekiwany zwrot wydarzeń. Osiąga maksymalne rozbawienie, używając różnego rodzaju kontrastów: społecznych, domowych, religijnych i wreszcie moralnych.



Radzę wszystkim przeczytać tę powieść. Tak, prawdopodobnie nie zobaczysz w tym nic nowego, hipokryzja i hipokryzja są dziś wszędzie, ale ja będę milczeć o patriotyzmie, ponieważ nie ma prawie nic do powiedzenia na ten temat w naszych czasach. Ale jest jedno pytanie, które powinieneś zadać sobie po przeczytaniu tej historii i dla której proponuję ci przeczytać tę małą powieść: jak byś zrobił, gdybyś był w sytuacji "przyzwoitych" dżentelmenów?