Ikebana - sztuka aranżacji kwiatów

Sztuka ikebany, uważana tradycyjnie za japońską, powstała w Indiach, skąd wraz z buddyzmem dotarła do Chin, a następnie do Japonii. Początkowo ikebana była używana do rytualistycznych rytuałów jako ofiara dla Buddy i duchów przodków. Każdy element kompozycji w ikebanie miał swoje określone znaczenie, a do tej pory prawdziwa ikebana jest nasycona głęboką symboliką i tajemniczym znaczeniem.

<p <strong >> Do chwili obecnej istnieje ponad 300 różnych szkół i kierunków ikebany.</ strong> Najbardziej znane w Japonii są szkoły Ikenobo, Ohara, Sogetsu. Każda ze szkół ikebany ma swoją własną charakterystykę. Ikenobo jest uważana za pierwszą szkołę dla rozwoju ikebany. Został założony w XV wieku w Kioto. W tej szkole badane są tradycyjne style ikebanów, takie jak rikka i buk. </ p>

Szkoła Ohara została założona w 1897 roku i jej głównacharakterystyczną cechą jest wynalezienie stylu Moriban. Styl moriban charakteryzuje się zastosowaniem niskich płaskich naczyń do kwiatów, a także zastosowaniem kendzwanów - metalowych nakolok-uchwytów do kwiatów.

Sogetsu - najnowocześniejsza ze wskazanych szkół ikebany. Został założony w 1927 roku i jest uważany za szkołę awangardową. Tutaj, w przeciwieństwie do innych szkół, dla praktyki ikebany wykorzystywane nie tylko świeże kwiaty, ale także inne materiały: kamień, tkaniny, metal, suchych roślin, etc.

Skład ikebany obejmował rzeczywiste rośliny i kwiaty, naczynie i stojak. I proporcje głównych elementów ikebanysą obliczane na podstawie wielkości naczynia, a sam pojemnik musi koniecznie odpowiadać wybranemu materiałowi roślinnemu. Korzystnie naczynie jest monofoniczne.

W składzie ikebany tradycyjnie uczestniczą 3 podstawowe elementy konstrukcyjne, "gałęzie". Czasami liczba oddziałów sięga od dwóch do dziewięciu. Ikebana charakteryzuje się asymetrią, a jej elementy tworzą jakby trójkąt. Ten "trójkąt" nie powinien być pionowy ani poziomy, jego elementy nie powinny znajdować się w tej samej płaszczyźnie.

Trzy główne "gałęzie" w ikebanie mają swoje filozoficzne znaczenie. "Grzech" - symbol nieba, wiodąca zasada. Soe - symbol człowieka i Hikae Jest symbolem ziemi. Oddział "syn" jest najdłuższy, wyznacza kierunek całej kompozycji, jej dynamikę. "Soe" jest krótszy w porównaniu do "syn" i jest równy mu w kierunku i formie. Równoważy kompozycję "hikai" - najkrótszą gałąź iw jej kierunku jest przeciwna do pozostałych dwóch gałęzi.

Dla linii "syn" wybrana jest największa, najpiękniejsza gałąź lub kwiat. Długość elementu "syn" jest obliczana jako suma średnicy i wysokości wazonu na przyszłośćikebana, jeśli skład jest mały. Jeśli ikebana jest duża, rozmiar "syn" powinien być równy podwójnej sumie średnicy i wysokości wazonu. Długość soi jest równa 3/4 "syn", a długość to "hikaye" - 3/4 "soe." W tym przypadku długość gałęzi powinna być liczona od górnej krawędzi wazonu, a średnica wazonu - określona przez najszerszy obszar.

W ikebanie elementy są ustawione pod kątem względem siebie. Istnieją dwie główne formy ikebany, w zależności od kąta kompozycji: pionowej i nachylonej. W pionowy skład Główna gałąź ("syn") musi być umieszczona bezpośrednio, oraznastępnie przechyl 15 stopni na lewo od siebie, druga gałąź powinna być ustawiona pod kątem 45 ° i przechylana w lewo. I wreszcie trzecią gałąź należy natychmiast zainstalować pod kątem 75 ° w prawo na prawo.

Pochylony kształt ikebany różni się od pionowej lokalizacji odgałęzienia "syn" - należy go przechylić pod kątem 45 ° w lewo do przodu. Następnie "soe" znajduje się pod kątem 15 ° w lewo, a "hikaye" - 75 ° w prawo.

Przygotowując ikebanę, nie bój się surowych zasad. W nowoczesnej ikebanie można bezpiecznie używać różnorodnych nietypowych materiałów, naczyń o nietypowym kształcie, używać nietypowych kombinacji kolorów, ponieważ główna rzecz w Ikebanie jest przejawem fantazji.