Karelo-Finnish Laika (Finnish Spitz)

Karelo-fińska Łajka i szpic fiński mają wspólnych przodków - Rodowity pies "ciemnoczerwony" (czerwony), który zamieszkiwał terytorium Finlandii i współczesnej Karelii. Miejscowa ludność używała ich jako psów myśliwskich. Pod koniec XIX wieku Finlandia przejęła odrodzenie rasy, aw 1892 r. Rasa została uznana przez Fiński Klub Kynologiczny.

Rosyjscy hodowcy psów zajmujący się hodowlą Łajki zwrócił uwagę na te małe czerwone psy w późnych latach 20-tych XX wieku. Pod koniec lat sześćdziesiątych Rosja Niezależna rasa, znana jako Kajo-Fińska Łajka. Nazwa została wybrana przez siedlisko przodków rasy, szpic fiński.

Mimo że Karelo-Fińska Łajka praktycznie nie różni się od fińskiego szpica, przez długi czas była uważana za niezależną rasę w Rosji i była znana za granicą, ale w tym samym czasie nie została uwzględniona w klasyfikacji ICF.

W 2006 r. Między Rosyjską Federacją Kynologiczną a Fińskim Klubem Kynologicznym podpisano porozumienie w sprawie uznawania rosyjskich zwierząt gospodarskich w systemie FCI (ICF). W ten sposób Obie rasy ponownie połączyły się w jedno: Rosyjskie zwierzęta hodowlane z Karelo-fińskiej Łajki zostały uznane przez fińskiego szpicla za rasę.

Pomimo połączenia skał, laikas karelski-farenadal hoduje się głównie jako psy myśliwskie, a szpic fiński jest również używany jako pies stróżujący i pies do towarzystwa. Karelo-fińska Laika nie może być klasyfikowana jako jedna z najpopularniejszych ras psów w Rosji, a szpic fiński jest niezwykle popularny w kraju. W 1979 r. Ta rasa psów została uznana za rasę narodową Finlandii.

Karelo-fińska Laika to mała rasa psów, wzrost samców wynosi 44-50 cm, samica - 39-45patrz waga - odpowiednio 12-13 i 7-10 kg. W swoim wyglądzie ta rasa psów jest trochę jak lis. Konstytucja jest silna, ma dobrą postawę i niemal kwadratowe proporcje.

Sztywność i długość wełny Karelo-Finnish Laika różnią się w zależności od części ciała: na szyi i plecach, płaszcz jest bardziej sztywny (w tym przypadkuwełna na łopatkach jest oczywiście dłuższa i grubsza), ogon i tył ud są dłuższe i grubsze, na kończynach i głowie - krótkie i ciasno przylegające. Na pniu włosy są dość długie, oddalone od ciała lub uniesione. Podszerstek jest gęsty, miękki i krótki.

Wełna na plecach ma kolor czerwony lub złoty czerwony (spektrum odcieni od jasnego miodu dociemny kasztan). Preferowane odcienie nie są, najważniejsze - że kolor wełny był czysty i jasny. Na ogonie, na tylnej stronie ud, na wewnętrznej stronie kończyn, klatki piersiowej, gardła, brzucha, wewnętrznej strony uszu i kości policzkowych, wełna ma jaśniejszy odcień. Mimo różnicy tonów nie powinno następować ostre przejście kolorów.

Dopuszczalne (ale niepożądane) są małe białe znaczenia na łapach i biały rowek na klatce piersiowej. Podszerstek jest lżejszy niż włos ogólny, ale nie powinien być biały. Szczeniaki rodzą się w ciemnoszarym, czarnym, brązowym płaszczu, który stopniowo nabiera koloru "dorosłego".

Szpic fiński - żywe, energiczne i odważne psy. Są bardzo aktywne: Karelo-fińska Laika potrzebuje jednego lub dwóch długich spacerów dziennie, a ponadto będzie bardzo aktywna nawet w domu. Nawiasem mówiąc, konieczne jest przeznaczenie czasu na gry z psem nie tylko na spacerze, ale także w domu.

Fińskie szpice dobrze radzą sobie z ludźmi i zazwyczajszczerze przywiązany do właściciela i członków jego rodziny, przy zachowaniu pewnego stopnia niezależności. Mogą traktować outsiderów trochę powściągliwie, ale w żadnym wypadku nie złośliwie. Karelo-fińska Laika jest bardzo dobra dla dzieci; chętnie się z nimi bawi, ale jeśli ją zignorujesz, pies nie narzuci swojego społeczeństwa.

Zwykle Szpic fiński nie dogaduje się dobrze z innymi psami, ale małe zwierzęta są lepszew tym samym czasie, aby ich nie rozpoczynać: w końcu był to pies myśliwski, którego przedstawiciele papugi lub chomika byli postrzegani przede wszystkim jako dziczyzna.