Jak zrobić film "Międzygwiezdny"
W 2014 roku powstał film, który wziął górępozycje w rankingach. Międzygwiezdny nie jest wynalazkiem, lecz science fiction opartym na prawach fizyki i ideach dotyczących wszechświata, kosmosu, czarnych dziur. Kip Thorn, naukowiec, konsultant malarski i autor książki "Międzygwiezdny: Nauka za kulisami"opowiada o filmie w Hollywood io niesamowitym związku nauki z kinem.
Wielu z tych, którzy oglądali film, zauważyło tojest bardzo głęboka, a czasem nawet trudna - chcesz ją kilkakrotnie zmienić, aby wejść w zawiłości fabuły i jeszcze raz cieszyć się niesamowitymi efektami specjalnymi. „Interstellar” - pierwszy film hollywoodzki, który rzetelnie przedstawia nasz wszechświat: wszystko, łącznie z pojawieniem się czarnej dziury Gargantua, o podróży przez tunel, a nawet inne planety obliczeń naukowców, który błysnął kilka sekund w ramce, na podstawie czystej fizyki. Kip Thorne jest fizykiem teoretycznym, który przez całe życie zajmował się nauką. To on spędzał nieprzespane noce na matematycznych równaniach, dzięki którym film stał się wiarygodny. A jeśli istniały pewne swobody, to jednak sztuka kina daje reżyserowi wolę wyobraźni, wtedy nie zaprzeczyły one w żaden sposób nowoczesnej wiedzy.
Narodziny science fiction i Steven Spielberg
Niemożliwe jest, aby science fiction było interesujące, jeśli niepozwolić wyobraźni i wyobraźni przyczynić się do wspólnej sprawy. Dlatego duża część treści naukowych filmu znajduje się na granicy ludzkiej wiedzy, a czasem nawet całkowicie za nim. A jednak w materii narracji międzygwiezdnej prawdy naukowe są ze sobą ściśle powiązane.
Wszystko zaczęło się dość prozaicznie: Kipu Thorn został zaproszony przez jego długoletnią przyjaciółkę Lindę Obst, która poprosiła go o pomoc w jednym z pomysłów. W październiku 2005 roku, podczas kolacji, Linda powiedziała, że stworzyła film science-fiction i potrzebowała pomocy człowieka, który zna fizykę jak własne pięć palców. Muszę powiedzieć, że Kip Thorn ma więcej niż pół wieku nauki, więc przybył najlepiej, jak to możliwe. W ciągu około czterech miesięcy Kip i Linda naszkicowali fabułę filmu, w którym były czarne dziury, tunele czasoprzestrzenne, grawitacja, piąty wymiar wszechświata i kontakty z istotami z innych wymiarów. Projekt został wysłany do Stevena Spielberga przez jego agenta. Co było ich zaskoczeniem, gdy mistrz zainteresował się pomysłem!
Obraca się z dużą prędkością, czarna dziura (po lewej) i pole gwiazdy, przeciw któremu się porusza (po prawej). Ilustracja z książki "Interstellar: Science Behind the Scenes"
Miesiąc później na spotkaniu ze Spielbergiem, Kipem Thorne'em i zasugerował przestrzeganie dwóch zasad - dzięki temu film okazał się taki:
Żaden szczegół nie powinien stać w sprzeczności z ogólnie przyjętymi prawami fizyki i rzetelną wiedzą o wszechświecie.
Wnioski o strukturze czarnych dziur i galaktyk,Przestrzeń podróży, anomalie grawitacyjne i wszelkie zjawiska fizyczne, o którym niewiele wiadomo, musi opierać się na tych pomysłów, które zajmują co najmniej kilka szanowanych naukowców.
Tak się jednak złożyło, że Steven Spielberg nie ukończył projektu do końca, a los tego wspaniałego obrazu długo wisiał w równowadze.
Jak tworzyć efekty specjalne
Kip Thorn przeprowadził obliczenia matematycznepomógł zrozumieć, jak powinna wyglądać czarna dziura i inne kosmiczne obiekty pokazywane w przestrzeni międzygwiezdnej. Muszę przyznać, że nawet dla tak czcigodnego uczonego jak Thorne nie było to łatwe. Przez kilka miesięcy bez przerwy walczył o równania opisujące przestrzeń obok tuneli czasoprzestrzennych i czarnych dziur. Następnie ładuje je do systemu komputerowego i wysłał Mathematica główny programista, który otrzymał przekształcony kompleksowego programu do generowania grafiki IMAX- (IMAX efekty wizualne różnią ultrawysokiej jakości). A to, co okazało się w tych programach, pomogło artystom efektów specjalnych w dokończeniu pracy - aby stworzyć prawdziwe piękno.
Czarna dziura Gargantua, którą obserwują astronauci statków kosmicznych przed zejściem na planetę Miller. Ilustracja z książki "Interstellar: Science Behind the Scenes"
Wygląd czarnej dziury
Zaskakująco, znając masę i prędkość rotacjiczarne dziury, fizycy mogą obliczyć wszystko: wielkość, siłę grawitacyjnego przyciągania, ponieważ rozciąga się po horyzont ... To nie ma analogów w zwyczajnym życiu: nie możemy znać masę i prędkość jego chodu osoby, aby wiedzieć, co on kolor oczu i włosów, długość nosa i współczynnik inteligencji. Tak niesamowita rzecz w nauce jest możliwa dzięki temu, że Albert Einstein opracował prawdziwie genialną teorię - teorię względności. Teraz przejdźmy do tego, jak może wyglądać prawdziwa, czarna vsamdelishnaya. dziura. Zacznijmy od tego: czarna dziura wygina przestrzeń obok ciebie. Wyobraź sobie hamak lub dziecięcą trampolinę, na której leży ciężka zabawka - w tej formie jest zakrzywiona przestrzeń. Promienie światła z pobliskich gwiazd są również zakrzywione i poruszają się wokół otworu (wraz z przestrzenią) - coś jak soczewka lub zakrzywione lustro. Właśnie dlatego otrzymujesz piękny wzór światła.
Schemat powstawania wzoru gwiazdy wokół czarnej dziury. Ilustracja z książki "Interstellar: Science Behind the Scenes"
Model eksplozji na orbicie
W filmie jest scena, w której dr Mann (naukowiec,mieszka samotnie na innej planecie i badać je z punktu widzenia przydatności do kolonizacji), próbując uciec z niewoli, przestrzeni, mimowolnie uchinyaet eksplozji na statku kosmicznego „Endyurans”. Statek musiał wytrzymać poważne sytuacje grawitacyjne i niezależne - tak zaplanował reżyser. Dlatego postanowiono zaprojektować go w formie pierścienia z kilkoma modułami. I muszę powiedzieć, że ta decyzja nie była zła. Eksplozja nie niszczy statku kosmicznego, ale tylko uszkadza dwa moduły i powoduje, że pierścień otwiera się i obraca z ogromną prędkością. Jednak inżynierowie również to przewidzieli, aby statek pozostał sprawny.
Po lewej: eksplozja na "Wytrzymałości", powyżej - moduł lądowania, poniżej - planeta Mann. Po prawej: eksplozja zniszczona przez "Wytrzymałość". Ilustracja z książki "Interstellar: Science Behind the Scenes"
Zasada niezawodności była przestrzegana we wszystkim,które nie mogły znaleźć odzwierciedlenia w eksplozji. Nawiasem mówiąc, nie był modelowany na komputerze, ale był robiony na prawdziwym planie filmowym. Tylko filmowcy wiedzą, ile wysiłku to kosztuje: chodzi o to, że w miejscu, w pierwszej kolejności, eksplozje bezgłośnym - tlen nie jest obecny, to nie ma miejsca do rozprzestrzeniania się fal dźwiękowych, a po drugie, z tego samego powodu płomień powinien szybko ugaszony, prawie natychmiast. Jak można było tutaj zdać sprawę, na naszej Ziemi, gdzie jest ona pełna tlenu, jest tajemnicą.
Międzygwiezdny jest tak wielopłaszczyznowym filmem,który zainwestował niesamowitą ilość pracy, którą chce zrozumieć do ostatniego szczegółu. Jeśli twój dociekliwy umysł chce dotrzeć do sedna prawdy i dowiedzieć się więcej o Wszechświecie i jego tajemnicach, spodoba ci się książka "Interstellar: Science-behind-the-scenes".
